Een Mama in Zonnig Spanje

Sinds mei 2006 heb ik een relatie met mijn Spaanse lief, of, zoals we dat vroeger zeiden “hebben we verkering”. We leerden elkaar kennen in oktober het jaar ervoor op het verjaardagsfeest van een Nederlandse collega van me. Op dat moment woonde ik pas een half jaar in Spanje en hoewel we elkaar gelijk leuk vonden, wilde ik toen geen relatie. Ik besefte dat een relatie mijn beslissing van “het wel of niet in Spanje blijven” zou beïnvloeden en dat wilde ik niet. Die keuze wilde ik zelf, alleen, maken.

Na een half jaar bleken we elkaar nog steeds meer dan leuk te vinden en tijdens de Feria van Jerez werden we een stel. Ik woonde toen in een huurappartement redelijk dichtbij het centrum van de stad en vanaf het moment dat we officeel samen waren, was mijn lief vaak bij mij te vinden. Niet vreemd dus dat mijn lief al gauw bij me introk.

“Niet vreemd?” zul je nu misschien denken en inderdaad, dat is niet zo vreemd. Spanjaarden, zéker hier in Andalusië, wonen namelijk niet snel op zichzelf. Dat heeft puur een economische oorzaak en is wellicht ook een beetje voor het gemak. Maar voornamelijk is het vanwege geld. Dat is er niet veel, dat hébben ze niet veel. Een gemiddelde Andalusiër verdient €1000 p/m.

De jongeren hier vinden het hebben van een eigen auto meestal praktischer, en belangrijker, dan het hebben van een eigen woning. Vandaar dat hier nog vaak uit huis getrouwd wordt. Die stellen hebben vaak al heel lang een relatie, maar wonen allebei gewoon nog bij hun ouders. Zodra er dus genoeg geld is voor een eigen stek (meestal een appartement), gaan ze gelijk ook trouwen.

Hoewel, lang niet altijd meer. Steeds vaker zie je dat ze dan toch ook gaan samenwonen en uiteindelijk helemaal niet meer trouwen, want daar… Daar is al helemaal geen geld meer voor!

Zonnige groet,
Mama Caroline