Een Mama in Zonnig Spanje

En dan is het zover, dan ben je eindelijk zwanger!

Ik weet nog goed hoe ik erachter kwam dat ik het was. We waren aan het lunchen bij de ouders van mijn lief en na de lunch bood zijn moeder ons een kopje koffie aan, omdat ze weet dat ik dat na het eten wel lekker vind. Koffie met melk (hier in Spanje gewone volle melk), zoals altijd. Ik nam een slokje en… Spuugde bijna de koffie weer uit: zo smerig was hij! Echt, dat had ik nog nooit gehad, zo raar!

Dus ik stootte mijn lief aan en vroeg hem hoe zijn koffie was. Hij keek me verbaasd aan en zei “mijn koffie? Die is goed hoor, hoezo?” waarop ik hem vertelde dat ik de mijne echt niet kon drinken en dat ik het maar tegen zijn moeder zou zeggen, want die zou er vreemd van opkijken als ik mijn koffie niet uitdronk. Begon zijn moeder een heel verhaal over de melk, dat die wel eens niet goed kon zijn…

En ik kon alleen maar denken “maar mijn lief drinkt ook van die melk en zijn koffie smaakt wel…..”. Ja, het zaadje was gepland (haha, sorry voor de flauwe woordspeling)… Het liet me niet los, dus iets later stootte ik mijn lief weer aan en zei, semi voor de grap, maar toch zeker ook serieus “zeggen ze niet, dat bij zwangere vrouwen de smaak drastisch kan veranderen?” waarop hij als reactie alleen wat lachtte.

Tot op de dag van vandaag kan ik niet begrijpen dat zowel bij mijn lief, als bij zijn moeder (die echt altijd super oplettend is, zeker wat betreft het welzijn van iedereen) toen geen belletje is gaan rinkelen, maar toch was het zo. Bij mij was het geen belletje, maar een gigantische klok. Ik wist het gewoon en wat gaf dat een heerlijk spannend gevoel.

Echter, door mijn zeer onregelmatige cyclus had ik het idee, dat ik beter nog even kon wachten met een test. Ik besloot deze twee weken later te doen, net voordat we met de hele familie van mijn lief  een weekendje weg zouden gaan. Daar zou namelijk nogal wat gefeest worden en ik wilde van te voren weten of ik uitgebreid mee kon doen of niet.

Op donderdag kocht ik de test om deze op vrijdagochtend te doen. En ja hoor, hij gaf positief aan. Ondanks dat mijn gevoel het me al gezegd had, kon ik het niet geloven. Het was de allereerste keer in mijn leven dat ik positief kreeg bij zo’n test en het kon er bij mij niet in dat het nu wel eens echt waar kon zijn. Later die dag kocht ik dus nóg twee tests van andere merken. Eentje deed ik gelijk die middag (deze gaf ook positief), waarop ik besloot mijn huisarts te bellen, daar kon ik de woensdag erna terecht. De derde test besloot ik op de dinsdag na het weekendje weg te doen.

Dat weekend was echt super, we vermaakten ons uitstekend en voor mij was er nog de extra dimensie van “mijn geheim”. Ik waakte er continue voor dat niemand erachter zou komen. Daarom accepteerde ik dus glaasjes wijn om deze zo lang mogelijk bij me te houden en ongemerkt beetje bij beetje buiten leeg te gieten, zodat niemand wat zou merken. Ook had ik thee meegenomen die ik in plaats van mijn normale kopjes koffie dronk.

Wederom begrijp ik nog steeds niet dat niemand in de gaten had dat er wat met me was, dat er iets veranderd was. Dat ik een geheim had. Geloof me, ik kán helemaal niet liegen, maar in dit geval heb ik dat ook niet gedaan. Ik heb alleen niets verteld. Ik weet niet of ik het voor me had kunnen houden als iemand me rechtstreeks wat gevraagd zou hebben. Maar wonder boven wonder, niemand had wat door. Later vertelden de tantes me, dat ze het zo knap vonden dat ik zo toegewijd was aan mijn Weight Watchers dieet, ze dachten dat ik daarom minder dronk en liever thee nam.

Zelfs mijn lief heeft niets doorgehad. Ja, echt waar, die had ik dus ook nog helemaal niets verteld. Waarom? Omdat ik wist dat hij het helemaal niet geheim zou kunnen houden ten overstaande van zijn hele familie. En daar ik zelf nog niet eens overtuigd was (ondanks mijn gevoel en twee tests haha) en ik wist dat áls het waar was, ik het de eerste twaalf weken niet bekend wilde maken, had ik het dus voor me gehouden.

De test op dinsdag gaf, uiteraard, ook positief en mijn huisharts zei heel nuchter: “natuurlijk mag je hier een test doen, maar ik zal je nu vast feliciteren, want als 3 tests positief waren, geloof het dan maar: je bent zwanger!”

Zonnige groet,
Mama Caroline

P.S. Een mooi detail: De vrijdag dat ik voor het eerst officieel de positief in handen had, was precies dezelfde dag, maar 34 jaar later, dat mijn moeder erachter kwam dat ze zwanger was van mij. Bij mij in 2011, bij mijn moeder in 1977. Ja, vrijdag 25 februari blijkt voor ons een heel bijzondere dag!