Zwanger zijn is sowieso wachten; 9 lange maanden wachten om die kleine in je armen te sluiten, wachten op de echo’s om hem/haar even te zien en wachten op alles wat je besteld hebt voor de babykamer.
Hier in Spanje heeft wachten nog een extra dimensie. Wachten is hier tot kunst verheven, want het is overal wachten! Even naar de slager? Ga je naar die ene populaire waar iedereen naar toe gaat, ga er dan maar vanuit dat de toko helemaal vol staat met mensen. Even een brief afgeven bij het postkantoor? Iedereen doet dat veelal tijdens dezelfde uren, dus ook daar staat het vol. Met de bus van het centrum naar huis, natuurlijk wil een hele bubs mensen met diezelfde lijn mee!
Het mooie is, dat het de Spanjaard echter nooit afschrikt en ik moet bekennen, ook ik ben het inmiddels gewend. Waar je in Nederland zou zeggen “pff, ik doe het een andere keer wel” blijven de mensen hier gewoon keurig op hun beurt wachten. Daar hebben ze een heel simpel systeem voor. Als je aankomt en je ziet veel mensen staan vraag je simpelweg “¿el último?”, wat “de laatste?” betekent en degene die reageert is degene die voor jou aan de beurt is. Het werkt echt goed, zoals in bovengenoemde voorbeelden bijvoorbeeld. Je hoeft niet eens achteraan te sluiten, zolang je maar weet wie er voor je aan de beurt is, dan komt het wel goed. Bij de slager, het postkantoor, zelfs bij de bushalte om in te stappen in de bus.
Eén van de weinige plekken waar ik het niet goed vind werken, is bij de sociale zorg. Zolang alles op tijd gaat is er niets aan de hand, maar het probleem is dat het spreekuur bij de dokter van de volkskliniek (vergelijkbaar met onze huisarts) vrijwel standaard uitloopt, logisch want voor ieder consult wordt maar 5 minuten ingepland. En de Andalusier komt dus vrijwel structureel te laat, maar door de uitloop kunnen zij vaak toch nog wel “hun tijdstip” innemen. Voor een Nederlandse die als motto heeft “beter te vroeg dan op tijd”, kan dat wel eens irritant zijn. Het is me vaak overkomen dat ik een afspraak had om bijv. 09.20 uur en dat ik om 10.30 uur nog zat te wachten.
Je zou je daar heel erg aan kunnen storen en ik zal eerlijk zijn, in het begin deed ik dat ook wel. Maar inmiddels zorg ik er gewoon voor dat ik ga zonder verdere plannen te hebben op een ochtend of zelfs voor die hele dag en kom ik voorbereid met een goed boek in mijn tas. Dan is die uitloop vervelend, maar niet echt een ramp. Je past je aan en wacht gewoon. Maar eigenlijk kan het niet natuurlijk.
En dat het hier ook beter kán, zie je dus bij de privé kliniek. Daar is alleen geld voor nodig. Bij de betaalde dokter gaat het namelijk meestal wél op tijd; Minder ingeplande consults, minder wachtende mensen, betekent geen tot veel minder uitloop. Begrijpelijk.
Voor mij wederom een pluspunt voor onze privé verzekering. Wat is het toch fijn dat we die hebben!
Zonnige groet,
Mama Caroline
Een Mama in Zonnig Spanje 