Een Mama in Zonnig Spanje

Voor een jongen hadden we namelijk geen naam. Niet direct althans. Voor een meisje wel. Als ik ooit (nog) een meisje krijg, wil ik haar graag vernoemen naar mijn moeder. Mijn lief vindt dat gelukkig ook een mooie naam, dus dat was prima.

Direct in het begin van mijn zwangerschap moesten we dus na gaan denken over een naam voor een jongen. Voornamelijk omdat ik zelf al heel vroeg het gevoel had dat het een jongen zou zijn. Daar ik de naam voor een meisje uitgekozen had, was het niet meer dan eerlijk, dat mijn lief de naam voor een jongen uit mocht kiezen. Maar niet zomaar natuurlijk. Uiteraard kreeg hij daar wel wat regeltjes van me bij.

1. De naam moet goed uitspreekbaar zijn in zowel Spaans als Nederlands.
2. Het moet een originele naam zijn, geen naam die te vaak voorkomt, maar ook geen naam die gek of vreemd is (in geen van beide talen).
3. Geen naam die al in de familie voorkomt, zeker dus niet de naam van papa en/of opa.
4. De naam moet goed passen bij beide achternamen.
5. En als het even kan graag ook een mooie naamsbetekenis.

Daarmee had ik het dus niet echt gemakkelijk gemaakt voor hem. Toch ging hij dapper aan de slag, eerst alleen, maar na een tijdje vroeg hij me als nog om hulp. Samen zijn we toen op zoek gegaan en na even spitten vonden we “Cristian” en wisten we dat dit dé naam was voor onze zoon. De naam voldoet aan bijna al mijn regeltjes, alleen aan de 5^e niet… Maar ach, er zijn ergere dingen!

Zonnige groet,
Mama Caroline